Tweet
Şimdi diceksiniz bu adam neden böyle okuyun diye yırtındı. Benim artık isyanım var artık bıktım artık bunaldım artık stres yapmaktan yoruldum. zaten psikiyatrik tedavi alan biriyim. ben nasıl insanlara güveniyim ben hangi kişiye nereye gidiyim. bıktım artık dolandırıcı müzik marketlerden yoruldum. hep beni mi bulurlar. yahu daha 16 yaşında küçük bi çocuktum göbekli şişman internet kafelerden çıkmayan asosyal. bir gün vitrinde gördüğüm bi gitara aşık oluyorum.. sadece yoldan geçiyordum. her gün simit yemeden duramayan bu küçük çocuk 2 ay boyunca simit yememiş ve ailemin verdiği 1 lira harçlıklarla o gitarı almıştım yalan söyleyemem arada 5 lira veriyorlardı. onu da biriktiriyordum tabi. Neyse herşey çok güzel 2 ayda 120 lira olan valencia cg160 mı 170 miydi pek iyi hatırlayamadım. 150 TL yapmıştı adam bunu. ya cahil bi çocuk değilim dolar oynamadı dövizde de sallanma yok euro da aynı. neyse aşık olmuşum dedim ya bırakırmıyım. 15 gün daha para biriktirdim ve sonunda 150 liraya aldım ilk gitarımı . ama içimdeki o tatlı o masum çocuk dolandırılmasına rağmen satıcıya o gitarı ona uzatırken nasıl seviyordu nasıl hayrandı o adama. gözümün dolduğunu hatırlıyorum o an. meğer o an benim hayatımın değişim noktasının başlangıcıymış.. devam ediyim.. oturduğum semtin belediyesi gitar kursu veriyordu . 1 ay gittim düzenli olarak ve parmak uçlarım mosmor olana kadar günlerce saatlerce çalışmıştım o 1 ay. olmuyordu. hocam karşımda çalarken ben hayranlıkla bakıyordum sadece. nasıl yapıyor diye. nasıl olabilir bu mükemmel hareketler. Orda tiyatro kursuna giden bir kıza aşık olmuştum. Bir gitara birde o kıza. ama hep red aldım 
tabi bırakamadım peşini. sivilceli bi çocuğum neden baksın ki bana göbekli işe yaramaz düz liseye giden. ama beni farklı kılan birşey vardı. biliyorum farklıydım. HIRSIM. hayatım boyunca tek dayanağım oldu. Kızı orda görmeye dayanamıyordum. yanında arkadaşları onlarla samimi olması benim uzaktan onların sesini duymam. ya anlatamıcağım şekilde içim titriyor. şuan yazarken bile gözlerim doluyor. çok masumdum be çok tatlıydım. şuan 23 yaşındayım her zaman her yerde söylerim nerde aşık bi çocuk görürseniz onu pamuklara sarın çok güzeldir o güpgüzel insandır. yav ondan zarar gelmez vallahi gelmez. konumuz bu değil . bu konunun üstünde durmıcam tabiki. neyse ayrıldım kurstan. yapamadım. eve geldim. annem çay koyduğunu söyledi gel hadi dedi . siz için dediim ve odamda 6 yıl önce odamda gitarıma öylece baktım . neden olmasın ya dedim . hemen hocamın verdiği çıktıyı çıkardım başladım çalışmaya. parçaların akorlarına baktım . ya oluyor be oluyor işte hadi uğur oğlum az daha hadi koçum derken . ilk parçam olan gesi bağlarını artık çalıp söyleyebiliyordum. Bu benim için o zamanlar dehasa **** bi o kadar da devasa. neyse hani demiştim ya aşık olduğum kız. evet hırslıyız diye boşuna demedik. sevgili olduk.. çok bağlanmıştım. kılıbık peşinde köpek olan bi çocuktum. ama çok tatlıydım kaybetme korkusuyla ne dese tamam kılına zarar gelceğini bilse ortalığı yakan. kuzu gibiydim be çok tatlıydım. aşşırı güzeldim. o sıralar gitaarıma çalışıyorum tabi . lise son sınıftık. kısa kesicem üniversite sonuçlarının açıklanmasını bekliyorduk tercih yapmıştık. ben en kötü ziraat trakya falan gelir diye bekliyordum. bana hiç bi yer gelmedi. sevgilime bursa gelmişti. tabi gidicek falan ben çökkün. babam sanayide iş arıyordu bana ama ben deli gibi okumak istiyordum. he adam gibi çalışmadım yalan yok matematik hocam hep derdi oğlum gitarında zamanı var ama bırak şunla ilgilenmeyi dersi dinle ilerde yaparsın. tamam derdim hocama. ama sıranın altından akorların basılışlarına bakardım. ellerimi hayali bir gitar tutmuş gibi o akorları basmaya çalışırdım. yan masadan kahkaha sesi geldi . bi baktım arkadaşım oğlum uğur manyakmısın sen napıyorsun öyle deli gibi ahahha dedi. sadece tebessüm ettim anlayamazdı ki zaten çünkü eliimdeki gitarı bi tek ben görüyordum. matematik dersinde akor çalışan edebiyat dersinde şarkı sözü ezberlemeye çalışan bi çocuktum uzun lafın kısası. annem batmanlı babam mardin. annem ilkokul terk ev hanımı en büyük destekçim her zaman yanımda olan müthiş bir varlık.. insan demem. o benim için insan dediğim diğer kişilerle aynı kategoride olamaz. nedeninide anlatıcam. babam obsesif kompülsif bozukluk tanısı olan. vesveseli takıntılı ya babam bunu demek istemem ama herşey ortada cahiliyeti var yani. bak inkar etmem çok güzel bi babadır cebinde 2 lira varsa 2 lirayıda bana verir baba gibi babadır. ama hiç beni tebrik etmezdi gitar çaldığım için. hiç bi gün çal demedi. üniversiteyi kazanamadığımı duyunca zibidi dedi. bi b.ka yaramazsın demişti. sen zibidi gibi gez anca gitar çal. ve hep gitarımı kırmakla tehdit ederdi beni. yeltendiği an çok ciddiyim yavrusuna saldırılan kaplan kesilirdiim. çook ciddiyim gözüm dönerdi. bi izin istemiştim ondan annem hep ağlıyor akrabalarım bana gülüyordu. bi yer kazanamadığım için . öz teyzem suratıma karşı kahkaha atmıştı. hiç unutmam unutamam. neyse bi şekilde babamı ikna etmiştik. ve dershaneye yazılmıştım. yazılmadan öncesinde yaz vakti kendimi odama kapatmış günde 5 6 saat ders çalışıyordum. 28 net ile başlamıştık ygs ye 108 net e kadar çıktım benim için müthiş bişeydi. ama ne stresle ne günlerle bi ben bilirim. bu evrede kız arkadaşım hazırlandığım dönemin ortasında beni terkediyor. üniversiteli arkadaşlarıyla takılmaca yapıyor. bense her gün sigara çay derhane ev sigara çay dershane ev. ama her gece yıldızlara bakardım.. ve biliyordum. bir gün gözyaşımı aydınlatmak yerine gözlerimin içini aydınlatıcaklar. çünkü ben yapıcaktım başarıcaktım yapmalıydım. başka çarem yoktu.. hayallerim vardı hedeflerim vardı. hiç birşeyi es geçemezdim. tamam o kız orda eğleniyor olabilir. bu arada kız arkadaşım benden ayrıldığı gün gitarıma sarılarak uyumuştum ama kabus görünce yataktan atmışım. arakdaşlar gitarım kırıldı. onun adını vermiştim gitara. ben dayanamadım .. yeni bir dünyaya merhaba diye güzel geçen ygs deen sonra onun adını kazıdığım gitarı aldığı yaptığı herşeyi yaktım. arkadaşlar yanan alevin her yükselişinde gözümdeki umut arttı. annemi küçük yaşta okutmamışlardı. hemşire olmak isterdi o hep. onun yerine ben hemşirelik okuyorum şimdi Medipol Üniversitesinde. onun hayalini ben gerçek yapıyorum. bu evrede okulumun her dönemi bi işte çalışıyordum. şuan 4. sınıfım hayalim psikiyatri hemşiresi olmak ve işimi yaparken konservatuar okumak. en güzel yaptığım iş ise kanser hastası çocuklara kendi hastanemizde müzik yapmak. gerçekten en çok onların ihityacı var. zorluklar içinde biriktirdiğim para ile taksimin büyük müzik marketlerinden birinden jackson js2 bas gitar almıştım. yahu tamam ilerlettim kendimce kendimi ama anlamıyorum diye sorunlu gitarı neden bana sıfır diye satarsınız. 2 defa gittim 2 sinde de jack girişindeki soruna çözüm bulmadılar. sadece bi ufak somon taktılar eve geldim sorun devam ediyor. yahu neden o zmaan benim o deli gibi çalıştığım hayalini kurduğum şeyi benden çalıyorsunuz. neden yani bi ünlü değilim diyemi milyarlık alışverişler yapamadım diye mi. şimdi elimde hala para yok ve hala öğrenciyim hala gitarlarım arızalı. gün gelicek bunların hepsi düzelicek. ama siz siz olun çocukların hayallerini çalmayın. hayallerini çalarsanız içlerindeki güven masum çocuk ölür. ondan sonra o masum çocuk hayatı boyunca tek bişey için yaşar . intikam. Bunu yaşamamak yapmamak için psikiyatrik tedavi alıyorum. kanser hastaları ve bir çok insani yardım yapabilceğim müzik konusunda bi yerler varsa lütfen bana ulaşın. elimden geleni yapmak isterim. ve lütfen gerçek emeğin karşılığını alan lütheir var isede ulaşın. neresi beni dolandırmaz diye düşünmekten yoruldum. tonla hikayem var da kısa kesiorum. Aşık çocukları pamuklara sarın. onlar çok güzeldir.
Hemşire Uğur
ugur7220@hotmail.com
tabi bırakamadım peşini. sivilceli bi çocuğum neden baksın ki bana göbekli işe yaramaz düz liseye giden. ama beni farklı kılan birşey vardı. biliyorum farklıydım. HIRSIM. hayatım boyunca tek dayanağım oldu. Kızı orda görmeye dayanamıyordum. yanında arkadaşları onlarla samimi olması benim uzaktan onların sesini duymam. ya anlatamıcağım şekilde içim titriyor. şuan yazarken bile gözlerim doluyor. çok masumdum be çok tatlıydım. şuan 23 yaşındayım her zaman her yerde söylerim nerde aşık bi çocuk görürseniz onu pamuklara sarın çok güzeldir o güpgüzel insandır. yav ondan zarar gelmez vallahi gelmez. konumuz bu değil . bu konunun üstünde durmıcam tabiki. neyse ayrıldım kurstan. yapamadım. eve geldim. annem çay koyduğunu söyledi gel hadi dedi . siz için dediim ve odamda 6 yıl önce odamda gitarıma öylece baktım . neden olmasın ya dedim . hemen hocamın verdiği çıktıyı çıkardım başladım çalışmaya. parçaların akorlarına baktım . ya oluyor be oluyor işte hadi uğur oğlum az daha hadi koçum derken . ilk parçam olan gesi bağlarını artık çalıp söyleyebiliyordum. Bu benim için o zamanlar dehasa **** bi o kadar da devasa. neyse hani demiştim ya aşık olduğum kız. evet hırslıyız diye boşuna demedik. sevgili olduk.. çok bağlanmıştım. kılıbık peşinde köpek olan bi çocuktum. ama çok tatlıydım kaybetme korkusuyla ne dese tamam kılına zarar gelceğini bilse ortalığı yakan. kuzu gibiydim be çok tatlıydım. aşşırı güzeldim. o sıralar gitaarıma çalışıyorum tabi . lise son sınıftık. kısa kesicem üniversite sonuçlarının açıklanmasını bekliyorduk tercih yapmıştık. ben en kötü ziraat trakya falan gelir diye bekliyordum. bana hiç bi yer gelmedi. sevgilime bursa gelmişti. tabi gidicek falan ben çökkün. babam sanayide iş arıyordu bana ama ben deli gibi okumak istiyordum. he adam gibi çalışmadım yalan yok matematik hocam hep derdi oğlum gitarında zamanı var ama bırak şunla ilgilenmeyi dersi dinle ilerde yaparsın. tamam derdim hocama. ama sıranın altından akorların basılışlarına bakardım. ellerimi hayali bir gitar tutmuş gibi o akorları basmaya çalışırdım. yan masadan kahkaha sesi geldi . bi baktım arkadaşım oğlum uğur manyakmısın sen napıyorsun öyle deli gibi ahahha dedi. sadece tebessüm ettim anlayamazdı ki zaten çünkü eliimdeki gitarı bi tek ben görüyordum. matematik dersinde akor çalışan edebiyat dersinde şarkı sözü ezberlemeye çalışan bi çocuktum uzun lafın kısası. annem batmanlı babam mardin. annem ilkokul terk ev hanımı en büyük destekçim her zaman yanımda olan müthiş bir varlık.. insan demem. o benim için insan dediğim diğer kişilerle aynı kategoride olamaz. nedeninide anlatıcam. babam obsesif kompülsif bozukluk tanısı olan. vesveseli takıntılı ya babam bunu demek istemem ama herşey ortada cahiliyeti var yani. bak inkar etmem çok güzel bi babadır cebinde 2 lira varsa 2 lirayıda bana verir baba gibi babadır. ama hiç beni tebrik etmezdi gitar çaldığım için. hiç bi gün çal demedi. üniversiteyi kazanamadığımı duyunca zibidi dedi. bi b.ka yaramazsın demişti. sen zibidi gibi gez anca gitar çal. ve hep gitarımı kırmakla tehdit ederdi beni. yeltendiği an çok ciddiyim yavrusuna saldırılan kaplan kesilirdiim. çook ciddiyim gözüm dönerdi. bi izin istemiştim ondan annem hep ağlıyor akrabalarım bana gülüyordu. bi yer kazanamadığım için . öz teyzem suratıma karşı kahkaha atmıştı. hiç unutmam unutamam. neyse bi şekilde babamı ikna etmiştik. ve dershaneye yazılmıştım. yazılmadan öncesinde yaz vakti kendimi odama kapatmış günde 5 6 saat ders çalışıyordum. 28 net ile başlamıştık ygs ye 108 net e kadar çıktım benim için müthiş bişeydi. ama ne stresle ne günlerle bi ben bilirim. bu evrede kız arkadaşım hazırlandığım dönemin ortasında beni terkediyor. üniversiteli arkadaşlarıyla takılmaca yapıyor. bense her gün sigara çay derhane ev sigara çay dershane ev. ama her gece yıldızlara bakardım.. ve biliyordum. bir gün gözyaşımı aydınlatmak yerine gözlerimin içini aydınlatıcaklar. çünkü ben yapıcaktım başarıcaktım yapmalıydım. başka çarem yoktu.. hayallerim vardı hedeflerim vardı. hiç birşeyi es geçemezdim. tamam o kız orda eğleniyor olabilir. bu arada kız arkadaşım benden ayrıldığı gün gitarıma sarılarak uyumuştum ama kabus görünce yataktan atmışım. arakdaşlar gitarım kırıldı. onun adını vermiştim gitara. ben dayanamadım .. yeni bir dünyaya merhaba diye güzel geçen ygs deen sonra onun adını kazıdığım gitarı aldığı yaptığı herşeyi yaktım. arkadaşlar yanan alevin her yükselişinde gözümdeki umut arttı. annemi küçük yaşta okutmamışlardı. hemşire olmak isterdi o hep. onun yerine ben hemşirelik okuyorum şimdi Medipol Üniversitesinde. onun hayalini ben gerçek yapıyorum. bu evrede okulumun her dönemi bi işte çalışıyordum. şuan 4. sınıfım hayalim psikiyatri hemşiresi olmak ve işimi yaparken konservatuar okumak. en güzel yaptığım iş ise kanser hastası çocuklara kendi hastanemizde müzik yapmak. gerçekten en çok onların ihityacı var. zorluklar içinde biriktirdiğim para ile taksimin büyük müzik marketlerinden birinden jackson js2 bas gitar almıştım. yahu tamam ilerlettim kendimce kendimi ama anlamıyorum diye sorunlu gitarı neden bana sıfır diye satarsınız. 2 defa gittim 2 sinde de jack girişindeki soruna çözüm bulmadılar. sadece bi ufak somon taktılar eve geldim sorun devam ediyor. yahu neden o zmaan benim o deli gibi çalıştığım hayalini kurduğum şeyi benden çalıyorsunuz. neden yani bi ünlü değilim diyemi milyarlık alışverişler yapamadım diye mi. şimdi elimde hala para yok ve hala öğrenciyim hala gitarlarım arızalı. gün gelicek bunların hepsi düzelicek. ama siz siz olun çocukların hayallerini çalmayın. hayallerini çalarsanız içlerindeki güven masum çocuk ölür. ondan sonra o masum çocuk hayatı boyunca tek bişey için yaşar . intikam. Bunu yaşamamak yapmamak için psikiyatrik tedavi alıyorum. kanser hastaları ve bir çok insani yardım yapabilceğim müzik konusunda bi yerler varsa lütfen bana ulaşın. elimden geleni yapmak isterim. ve lütfen gerçek emeğin karşılığını alan lütheir var isede ulaşın. neresi beni dolandırmaz diye düşünmekten yoruldum. tonla hikayem var da kısa kesiorum. Aşık çocukları pamuklara sarın. onlar çok güzeldir.Hemşire Uğur
ugur7220@hotmail.com
